Co czytać po włosku? “Biała jak mleko, czerwona jak krew”

Kilka słów o książce

"Biała jak mleko, czerwona jak krew" to jedna z tych książek, które czyta się jednym tchem i długo się pamięta. Opowiada historię Leo, typowego nastolatka, który chodzi do I klasy liceum, spotyka się z rówieśnikami i gra w piłkę. Podchodzi bardzo krytycznie do nauczycieli, szkoły  i samego sensu nauki, jego postawa jest wręcz arogancka. Wszystko zaczyna się zmieniać, kiedy w szkole zjawia się na zastępstwo młody nauczyciel filozofii i historii.

Nauczyciel zaczyna rozmawiać z uczniami o życiu, o nauce, o związku literatury z życiem w sposób jaki jeszcze nikt nigdy nie robił tego wcześniej. Młodzi czują te pozytywne wibracje i odwzajemniają je, traktując go z szacunkiem i słuchając z uwagą. Leo w rozmowie prowokuje nauczyciela, ten odwzajemnia wyzwanie i zaczyna się pewnego rodzaju starcie.

“Una vita senza sogni è un giardino senza fiori, ma una vita di sogni impossibili è un giardino di fiori finti” 

Życie bez marzeń jest jak ogród bez kwiatów, ale życie z niemożliwymi do spełnienia marzeniami jest jak ogród ze sztucznymi kwiatami.

Leo po uszy jest zakochany w nieznajomej dziewczynie o płomienno-czerwonych włosach, którą codziennie widzi w szkole. W zasadzie to nic o niej nie wie, z wyjątkiem imienia… Beatrice. Dziewczynę zna natomiast Silvia - koleżanka z klasy i najlepsza przyjaciółka i powierniczka wszelkich sekretów Leo. 

[adrotate banner="3"]

Leo jest wrażliwą osobą, używa kolorów by opisać uczucia. Czerwony to kolor silny i dominujący, pasja, miłość i kolor włosów dziewczyny, która mu się podoba. Biały to słabość, bezsilność, niemoc i… choroby, z którą zmaga się Beatrice. 

Tak zaczyna się ta książka, której akcja toczy się w środowisku szkolnym wśród młodzieży licealnej. "Biała jak mleko, czerwona jak krew" porusza ważne tematy tego trudnego czasu w życiu człowieka ze szczególną delikatnością. Bohater zmaga się z magicznym czasem pierwszej miłości, odkrywania wartości w życiu, relacji z przyjaciółmi, rodzicami i osobami dorosłymi. 

Żyje beztrosko i myśli tylko o miłości, a przychodzi mu zmierzyć się z trudnym tematem jakim jest choroba bliskiej osoby. Nadchodzi czas, że musi przestać myślec tylko o sobie, że życie to także uczestniczenie w problemach i cierpieniu innych, coś co zmienia i stanowi pierwszy krok  w konfrontacji ze światem dorosłych. 

Autor

Alessandro D’Avenia (Palermo, 2 maja 1977)
Pisarz, nauczyciel, scenarzysta

Uczęszczał do liceum w Palermo, gdzie religii nauczał go ksiądz Pino Puglisi - zabity przez mafię za swoją działalność społeczną, miał niemały wpływ na jego twórczość. Jemu D’Avenia poświęcił jedną ze swoich powieści (“Ciò che inferno non è” - to, czym nie jest piekło). W 2000 roku skończył studia na Uniwersytecie “La Sapienza” w Rzymie na kierunku Literatura Grecka, gdzie następnie zdobył tytuł doktora w dziedzinie Literatury Klasycznej. Rozpoczął pracę jako nauczyciel łaciny i greki w liceum. 

Jego pierwszą powieścią jest “Bianca come il latte, rossa come il sangue” (pol. Biała jak mleko, czerwona jak krew), później wychodzą inne “Cose che nessuno sa” (pol. Rzeczy których nikt nie wie) (2011) i “Ciò che inferno non è” - (pol. To, czym nie jest piekło) 2014. Ostatnia wydana książka to “Ogni storia è una storia d’amore” (pol. Każda historia to historia miłosna) 2017.

Jego powieści zostały przetłumaczone na więcej niż 20 języków. 

Znany jest także jako publicysta, posiada stałą rubrykę w Corriere della Sera - “ultimo banco” (pl. ostatnia ławka), gdzie pisze o zagadnieniach związanych z młodzieżą.

Do dzisiaj pracuje jako nauczyciel. 

Aspekt językowy

Narrator

Książka "Biała jak mleko, czerwona jak krew" pisana w 1 os. liczby pojedynczej rodzaju męskiego; bohaterem jest młody człowiek o imieniu Leo, uczeń 1 klasy liceum, który opowiadając o zdarzeniach z własnego życia, analizuje zachowanie swoje i innych.

Gramatyka

Dominuje czas teraźniejszy (Presente), gdyż bohater opowiada o wydarzeniach, które dzieją się na jego oczach, czasami odnosi się do niedalekiej przeszłości (Passato Prossimo i Imperfetto). Ten typ narracji pozwala utrwalić formy czasowników głównie w osobach “ja” i “my”.

Książka zawiera szczególnie bogaty zbiór zdań z użyciem zaimków - pronomi. Wiadomym jest, że włoskie zaimki, Polakom uczącym się włoskiego, sprawiają dość dużo problemów. 

Zawarte w tekście przykłady użycia mogą pomóc w utrwaleniu wiadomości z tej dziedziny. Oto kilka przykładów: i sogni ce li prestano i grandi creatori della bellezza; mi dice che poi ci penseremo, le sembra una bella idea, ma sicuramente molti altri ci avranno già pensato; glielo spiego.

W języku włoskim zaimków używa się zwłaszcza w języku mówionym. Dzięki narratorowi w 1 os. l.poj. “ja” tekst wypełniony jest zdaniami - “szablonami” gotowymi do użycia w rozmowach. Natomiast w książkach z narratorem wszechwiedzącym, takie konstrukcje można spotkać głównie w dialogach.

Słownictwo

Terminologia i zakres problemów związana z życiem szkolnym, rozmowy z nauczycielami i rodzicami. Tekst zawiera wiele określeń z języka potocznego, także wulgaryzmy i słowa mało eleganckie, ale rozpowszechnione wśród młodzieży typu: rompipalle. Autor używa wielu wyrazów często używanych w rozmowach nieformalnych. Pomimo tego, język i sposób opisania rzeczywistości jest niebanalny, czasami nawet poetycki. 

Treść

Książka ta może być polecana osobom, które zaczynają czytać po włosku z uwagi na krótkie zdania, dzięki którym łatwo śledzić treść. Trudność może pojawić się w użyciu charakterystycznych zwłaszcza dla języka mówionego zwrotów, typu farcela (pol. poradzić sobie), mi sta a cuore (pol. zależy mi na tym) itp., których należy się nauczyć na pamięć. W tym przypadku czytanie pomaga bardzo, bo z treści możemy wywnioskować znaczenie i kontekst kiedy i jak ich używać.

Zrozumienie książki nie powinno przysporzyć wielu problemów, gdyż nie posiada gwałtownych zwrotów akcji i dwuznacznych wypowiedzi charakterystycznych dla książek sensacyjnych. Wręcz przeciwnie, wszystkie wydarzenia są skomentowane przez bohatera w myślach lub w rozmowie z innymi. 

Książka dzięki użyciu współczesnego języka włoskiego, zawiera gotowe wzory zdań używanych w języku mówionym. Dzięki temu łatwiej zrozumieć “język ulicy”, nabrać pewności znaczenia słów co z czasem prowadzi do mówienia z większą swobodą i wzbogacenia słownictwa.  

Jeśli lubisz czytać po włosku zajrzyj także na stronę: "Il ladro gentiluomo" sentymentalny kryminał

[adrotate banner="3"]